IVF و بارداری

23/09/1400
۴ دقیقه

IVF و بارداری؟ هر آن‌چیزی که باید شما بدانید

IVF روشی کمکی برای باروری است که در طی آن اسپرم مرد و تخمک زن در خارج از بدن آن دو و در یک ظرف آزمایشگاهی ترکیب می‌شوند.
در این مقاله خانم دکتر نرمین کریسانی متخصص زنان و جراح زیبایی به موضوع “IVF و بارداری” پرداخته است.

یکی از شایع ترین مشکلاتی که امروزه زوج های جوان با ان دست و پنجه نرم می کنند، مشکلات ناباروری می باشد. روش های بسیار زیاد و متعددی وجود دارد که می توان به چنین زوج هایی کمک کند تا طعم داشتن فرزند را بچشند که از جمله رایج ترین آنها می توان به IVF اشاره نمود.

IVF روشی کمکی برای باروری است که در طی آن اسپرم مرد و تخمک زن در خارج از بدن آن دو و در یک ظرف آزمایشگاهی ترکیب می‌شوند. در این روش یک یا چند تخمک بارور شده یا جنین ممکن است به رحم زن منتقل و در دیواره رحم کاشته شده و رشد می کند. ما در این مقاله سعی داریم که به بررسی مبحث بارداری به روش IVF بپردازیم.

فیبروئید رحم: فیبروم ها تومورهای خوش خیم رحم هستند. آنها در زنان 30 تا 40 ساله شایع هستند. فیبروم ها می توانند در کاشت تخمک بارور شده اختلال ایجاد کنند.
عقیم سازی یا برداشتن قبلی لوله ها: بستن لوله ها نوعی عقیم سازی است که در آن لوله های فالوپ بریده یا مسدود می شوند تا به طور دائم از بارداری جلوگیری شود. اگر می خواهید بعد از بستن لوله ها باردار شوید، IVF ممکن است جایگزینی برای جراحی برگشت بستن لوله ها باشد.
اختلال در تولید یا عملکرد اسپرم: غلظت کمتر از حد متوسط اسپرم، حرکت ضعیف اسپرم یا ناهنجاری در اندازه و شکل اسپرم می تواند بارور کردن تخمک را برای اسپرم دشوار کند. اگر ناهنجاری‌های مایع منی وجود داشته باشد، ممکن است نیاز به مراجعه به متخصص ناباروری برای بررسی وجود مشکلات قابل اصلاح باشد.
ناباروری بدون دلیل: ناباروری غیرقابل توضیح به این معنی است که با وجود ارزیابی علل شایع، هیچ دلیلی برای ناباروری یافت نشده است.
اختلال ژنتیکی: اگر زوج در معرض خطر انتقال یک اختلال ژنتیکی به فرزندشان باشند، ممکن است کاندیدای آزمایش ژنتیک قبل از لانه گزینی باشند. پس از برداشت و بارور شدن تخم‌ها، از نظر مشکلات ژنتیکی خاص غربالگری می‌شوند، اگرچه همه مشکلات ژنتیکی را نمی‌توان یافت. جنین هایی که مشکلات مشخصی ندارند می توانند به رحم منتقل شوند.

روند IVF

IVF شامل چندین مرحله تحت عناوین زیر می باشد:

تحریک تخمدان: شروع چرخه IVF با استفاده از هورمون های مصنوعی برای تحریک تخمدان ها برای تولید چندین تخمک شروع می شود. در این روش به جای تخمک تکی که معمولاً هر ماه رشد می کند، چندین تخمک لازم است چرا که برخی از تخمک ها پس از لقاح بارور نمی شوند یا به طور طبیعی رشد نمی کنند.

بازیابی تخمک: 34 تا 36 ساعت پس از تزریق نهایی و قبل از تخمک گذاری می توان تخمک را در مطب پزشک یا کلینیک انجام داد.

دریافت اسپرم: به طور معمول، نمونه منی از طریق خودارضایی جمع آوری می شود. روش‌های دیگری نیز مانند آسپیراسیون بیضه یا روش جراحی برای استخراج مستقیم اسپرم از بیضه نیز وجود دارد.

لقاح: لقاح را می توان با استفاده از دو روش رایج تلقیح معمولی که در طی آن، اسپرم سالم و تخمک های بالغ مخلوط شده و یک شبه انکوبه می شوند و تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم که در طی آن یک اسپرم سالم بطور مستقیم به هر تخمک بالغ تزریق می شود، انجام می شود.

انتقال جنین: انتقال جنین که معمولاً دو تا پنج روز پس از بازیابی تخمک انجام می شود در مطب پزشک یا کلینیک انجام می شود.

یک چرخه IVF می تواند حدود دو تا سه هفته طول بکشد اما گاهی ممکن است به بیش از یک سیکل نیاز باشد.

در پایان

لقاح آزمایشگاهی یا IVF یک روش شناخته شده و رایج برای کمک به ناباروری یا جلوگیری از بروز مشکلات ژنتیکی است. در طی IVF، تخمک‌های بالغ از تخمدان‌ها جمع‌آوری شده و توسط اسپرم در آزمایشگاه بارور می‌شوند. سپس تخمک بارور شده یا جنین به رحم منتقل می شود. یک چرخه کامل IVF حدود سه هفته طول می کشد. گاهی اوقات این مراحل به بخش‌های مختلفی تقسیم می‌شوند و ممکن است فرآیند طولانی‌تر شود.